بصيرت در شعر شاعران

وقتي تگرگ وحشي...

كاظم رستمي

وقتي تگرگ وحشي، تن ترد باغو آزرد

انگاري روح جوونه تو نگاه غنچه پژمرد

نفس صبح بهار روز جشن عاشقي بود

سامري سحر رو بردو، سحر شب به سرمه مي سود

گلا جادوشده بودن، دل خورشيدو سوزوندن

توي فتنه سياهي، تخم ترديدو نشوندن

يه طرف ديو دوچهره، يه طرف گلاي ترديد

افتادن به جون باغو ميوه شو سامري مي چيد

دل باغبونو سوزوندن، اونكه عمار علي بود

آخه باغم، اصل اصلش، فدك يار علي بود

اوناكه توي سقيفه، فتنه شك نشوندن

حالا اومدن با كينه، خطبه نفرت خوندن

با توأم اي گل عاشق، تو كه تو خواب سرابي

توي اين زمين بازي به خدا نقش برآبي

نذا بشكنن دوباره حرمت دست علي رو

سامري خدا بياره گاو سبز دغلي رو

نذا تو نگاه فتنه، فتنه شوم ملخها

بشكنه تردي ياس تو هجوم هرز علفها

منو تو با هم گذشتيم، ازشب سياه وحشت

با هم اومديم تا اينجا، توي شاديا و محنت

حالا اين سحر كويره، كه داره تو رو مي گيره

دريا اين وره عزيزم، ماهي تو سراب مي ميره

اوني كه سبز سرابو، توي طرح آرزو ريخت

نقشه مرگ ماها رو تو كوير فتنه مي ريخت

بسه اين قصه درازه، رنج درياي رشيده

بگو يا علي دوباره، آخر قصه اميده

بشكن اين آيينه هارو، محو آئين علي شو

اگه آئينه اويي، حالا پابست ولي شو              

در فراق يار

آيت الله العظمي ناصر مكارم شيرازي

سالها رفت و دلم در تب و تاب است هنوز

نقش مستوري من نقش بر آب است هنوز

به طرب حمل مكن سرخي رويم كه ز هجر

قلب آكنده ز غم ديده پر آب است هنوز

من كجا؟ يار كجا؟ طالع بيدار كجا

من اسير غم او، بخت به خواب است هنوز

دامنش گيرم اگر لطف خدا يار شود

ليك افسوس كه اين قصه سراب است هنوز

سخت من طالب ديدار و تو غايب ز نظر

ز آتش هجر تو اين قلب كباب است هنوز

همچو يك قطره آبيم به درياي جهان

زندگي زودگذر، همچو حباب است هنوز

«ناصر» از عشق تو آموخت سخن گفتن را

زين سبب گفته او گوهر ناب است هنوز

موضوع انشا

در زنگ انشا روز شنبه گفت استاد

موضوع انشاي شما امروز آزاد

گفتم به خود از چه نويسم پول يا علم

ازخود پرستي يا شكيب و صبر يا حلم

از عشق گويم بحث تكرار است و غمها

از زندگي گويم و يا از بيش و كمها

اما خيالم جمله ها را دسته مي كرد

حرف الفبا ذهن من را خسته مي كرد

چشمان خود بستم قلم پرواز مي كرد

او غنچه هاي حرف ها را باز مي كرد

او با محبت جمله ها را نقش مي كرد

دستم نبود آري قلم اين مشق مي كرد

از روز عاشورا نوشت و روز محشر

غوغاي حق بر باطل و از نيزه و سر

او از خدا گفت و نواي عشق بازان

از حلق يك كودك بريده توي ميدان

آري ديد چشم رقيه خون چكيده

او دربغل دارد سر بابا بريده

او گفت از آن خواهري كه داغ ديده

قلبش شكسته پشت او گشته خميده

او مي نوشت از تشنگي از خستگي، درد

از دست ها و مشك آب وخيمه و مرد

هفتادو دوسر روي نيزه روسفيدند

سربازارباب حسينند عشق چيدند

وقتي كه خواندم مطلبم اشك همه ريخت

تقديم كردم بر قلم اين نمره ي بيست

فاطمه كشراني – تهران

اگر اين گونه ماني ...

شرمنده دل گر شدي شايد تواني

شب تا سحر را مثل ما بيدار ماني

هر شب برايت يك غزل دل مي سرايد

شايد كه معناي ترحم را بداني

ياد تو شايد روزگاري محو گردد

بي شك چنين گردد اگر اين گونه ماني

نازك تر از اين دل نيابي جاي ديگر

بازي سنگ و شيشه را حتما تو داني

شيواترين نغمه براي گل چه باشد

اي كاش روزي اين غزل را هم بخواني

ابيات پيش چشم تو كم خواهد آورد

رحمي نما رحمي بر اين دل گر تواني

يك مثنوي حرف نگفته دارد اين دل

آيا تواني يك نفس آن را بخواني

امشب اگر خواب تو را در خواب بينم

ترسم به خوابت هم مرا از خود براني

نزديك شد صبح و نيامد خواب بر چشم

در عيش و مستي كوش اي دل تا جواني

حسين گودرزي

كبوتر حرم

يك كبوتر مي شوم

مي پرم تا خانه ات

مي نشينم اندكي

باز روي شانه ات

***

آب و دانه مي خورم

توي صحن انقلاب

هرطرف را بوكني

بوي گل بوي گلاب

***

ضامن من مي شوي؟

اي امام مهربان!

يك كبوتر مي شوم

مي پرم تا آسمان

زهرا مقصودي شوريجه

شيراز

فصل باران

رحمت فرود آمد

از نردبان باران

لبخند مي كند گل

بر چهره بيابان

***

صحراي گرم و سوزان

تر مي كند لبش را

گويا فرونشانده

باران كمي تبش را

***

هر بذر خفته در خاك

بيدار گشت حالا

از شانه مي تكاند

گرد و غبارها را

***

تعبير گشت گويا

آن خواب هاي صحرا

خواب بنفشه و گل

خواب درخت زيبا

قنبر يوسفي- آمل

آفتاب اول

ياعلي ، علي ، علي !

اي امام و اي ولي !

در مسير روشني

آفتاب اولي

***

يار ياس و ياكريم

مهربان تر از نسيم

دست آسماني ات

سايبان هر يتيم

***

اي امام خوب ما !

اي گل محمدي!

در زمين و آسمان

جانشين احمدي

***

برلبان ما همه

عطر خوب نام توست

راه ما در اين جهان

روشن از كلام توست

محمد عزيزي (نسيم)

راز خدایی

الا که راز خدایی، خدا کند که بیایی

تو نور غیب نمایی، خدا کند که بیایی

شب فراق تو جانا خدا کند به سرآید

سرآید و تو برآیی، خدا کند که بیایی

دمی که بی تو سر آید خدا کند که نیاید

الا که هستی مایی، خدا کند که بیایی

فسرده غنچه گلها فتاده عقده به دلها

تو دست عقده گشایی، خدا کند که بیایی

ز چهره پرده بر افکن به ظلم شعله در افکن

تو دست عدل خدایی، خدا کند که بیایی

نظام هر دو جهانی امام عصر و زمانی

یگانه راهنمایی، خدا کند که بیایی

تو مشعری عرفاتی، تو زمزمی تو فراتی

تو رمز آب بقایی، خدا کند که بیایی

دل مدینه شکسته حرم به راه نشسته

تو مروه ای تو صفایی، خدا کند که بیایی

به سینه ها تو سروری به دیده ها همه نوری

به دردها تو دوایی، خدا کند که بیایی

ترا به حضرت زهرا، بیا ز غیبت کبری

دگر بس است جدایی، خدا کند که بیایی

منبع : شیعتی

الهی دلی ده

الهی دلی ده که جای تو باشد

لسانی که در وی ثنای تو باشد

الهی بده همتی آنچنانم....

که سعیم وصول بقای تو باشد

 الهی چنانم کن از عشق خودمست

که خواب و خورم از برای تو باشد

الهی عطاکن بفکرم تونوری

که محصول فکرم دعای تو باشد

الهی عطاکن مرا گوش قلبی

که آن گوش پر از صدای تو باشد

الهی چنان کن که این عبدمسکین

برای تو خواند برای تو باشد

الهی عطا کن بر این بنده چشمی

که بینائیش از ضیای تو باشد

الهی چنانم کن از فضل و رحمت

که دائم سرم را هوای تو باشد

الهی چنانم کن از عیب خالی        

که هستیم محو و فنای تو باشد

الهی مرا حفظ کن از مهالک

که هر کار کردم رضای تو باشد

الهی ندانم چه بخشی،کسیرا

که هم عاشق و هم گدای تو باشد

الهی بطوطی عطاکن بیانی

که نطقش کلید عطای تو باشد

طوطی همدانی