حکایت خوبان
عفت كلام
عمران بن نعمان نقل كرده است: حضرت صادق(ع) دوستي داشت كه هميشه همراه حضرت بود. روزي در ركاب امام در بازار كفاش ها مي رفتند و غلام اين شخص كه اهل «سند» بود، به دنبالش مي رفت، همين طور كه مي رفتند، آن شخص به عقب سرش نگاه كرد و غلام خويش را نديد. چند بار برگشت و نگاه كرد، باز او را نيافت. خيلي عصباني و ناراحت شده بود، ناگهان مشاهده نمود كه غلام با سرعت مي آيد (گويا مغازه يكي از كفاش ها نظر غلام را جلب كرده و مدتي در آنجا به نظارت ايستاده بود). وقتي غلام نزديك شد، يار امام به آن غلام گفت: كجا بودي مادر فلان؟ حضرت تا اين كلام را شنيد از تعجب دست به پيشاني زد و فرمود: سبحان الله مادرش را به زنا متهم مي كني؟ من خيال مي كردم تو خوددار و پارسايي! و اكنون مي بينم كه ورع و پارسايي نداري!
عرض كرد: قربانت گردم مادرش زني است از اهل «سند» و مشرك است. حضرت فرمود: مگر نمي داني كه هر ملتي براي خود ازدواجي دارد؟ از من دور شو ديگر نمي خواهم با تو باشم. حضرت اين را فرمود و از آن مرد دور شد.
عمران بن نعمان به نقل از اين داستان مي گويد: «ديگر هرگز حضرت را با آن مرد نديدم كه راه برود و همنشين باشد.
خودبيني مانع حركت
در حديثي از امام صادق(ع) نقل شده است كه عيسي(ع) با يكي از يارانش براي سياحت رفته بود. به دريا كه رسيدند آن حضرت با يقين كامل فرمود: «بسم الله» و (همانند خشكي) روي آب به راه خود، ادامه داد. آن شخص نيز با يقين كامل گفت: «بسم الله» و او هم مانند عيسي(ع) توانست روي آب حركت كند و به عيسي(ع) برسد؛ ولي همين طور كه همراه عيسي(ع) مي رفت به ذهنش خطور كرد كه: من هم مي توانم مانند او، روي آب راه بروم. بنابراين، عيسي(ع) چه فضيلتي بر من دارد؟ به مجرد اينكه اين مطلب به ذهنش رسيد و در واقع گرفتار خودپسندي شد و يقينش خدشه دار گرديد، در آب فرو رفت! فرياد زد و از عيسي(ع) كمك خواست، آن حضرت او را از آب بيرون آورد و به او گفت: چه گفتي؟ آن مرد، آنچه را كه در ذهنش گذشته بود، بازگو كرد.
45- جملات ناب